روزی به یادماندنی در کنار عزیزان از یادرفته

اولین روزهای ماه مبارک رمضان ۹۳ به عنوان روزهایی به یادماندنی در کنار عزیزانی از یاد رفته در دفتر خاطراتم به ثبت رسید.

عزیزانی که روزی چشم و چراغ خانواده و فرزندان بودند اما اکنون به دور از آغوش آنها در مکانی به نام آسایشگاه معلولان و سالمندان روزها را با خاطرات گذشته سپری می کنند.صدای ربنا را که می شنوند، دستانشان را به آسمان بلند و با چشمانی گریان و با لبخند رضایت برای فرزندانشان دعا می کنند؛ اینجاست که معنی واقعی عشق پدر و مادر به فرزند را با تمام وجود لمس می کنی به بهانه تهیه گزارش حال و هوای ماه مبارک رمضان در آسایشگاه ها، در نخستین روزهای ماه ضیافت الهی به آسایشگاه سالمندان و معلولان استان گیلان در رشت رفتم.در آسایشگاه معلولان و سالمندان استان گیلان هستند افرادی که با وجود معلولیت جسمی و حرکتی، روزه می گیرند.پیمان یکی از این معلولان است که نمازش قضا نمی شود و همه روزه ها را نگه می دارد و خباز، خانمی بالای ۵۰ ساله که به دلیل تصادف دچار ضایعه نخاعی شده، از دیگر روزه داران در آسایشگاه معلولان و سالمندان است.این بانوی میانسال با وجود مشکلات جسمی، قرائت قرآن و راز و نیاز روزانه را در برنامه های همیشگی خود گنجانده است.رجبعلی یکی دیگر از معلولان جسمی حرکتی در این آسایشگاه است که روزه می گیرد، نماز می خواند و نماز خواندنش حال و هوای معنوی خاصی دارد.
زمانی که سرپرستار آسایشگاه معلولان و سالمندان در رابطه با نماز خواندن و روزه گرفتن رجبعلی با من سخن می گفت، با خود گفتم که خداوند چقدر این فرد را دچار لطف و رحمت خود قرار داده که با وجود مشکلات جسمی و حرکتی، نماز می خواند و روزه می گیرد.در آسایشگاه معلولان و سالمندان گیلان قبل از اذان مغرب در کنار هر مددجو سفره کوچکی پهن و خوراکی های افطاری شامل نان ، پنیر ، سبزی ، شامی و … چیده می شود.همه در کنار سفره، دست به دعا منتظر اذان می مانند و پس از اذان و دعا افطار می کنند.
آسایشگاه معلولان و سالمندان سرشار از صمیمت و مهربانی است، همه به همدیگر کمک می کنند، افراد سالم لقمه نان، پنیر و سبزی را به معلولان جسمی و حرکتی می دهند و از کنار هم بودن لذت می برند.
فاطمه مددجویی که ۹ سال در آسایشگاه معلولان و سالمندان گیلان زندگی می کند، می گوید: آسایشگاه معلولان و سالمندان در ماه مبارک رمضان حال و هوای معنوی خاصی دارد.او بیان می کند: ماه مبارک رمضان را خیلی دوست دارم، آسایشگاه را هم دوست دارم در اینجا همه همدیگر را درک می کنند.
حسین پیرمرد ۷۵ ساله، رمضان را ماه پر خیر و برکتی می داند و می گوید: ماه رمضان، ماه نزدیکی با خداوند، راز و نیایش است.او که ۱۲ سال است همسرش را از دست داده و تنها فرزندش در تهران زندگی می کند، می گوید: حدود پنج ماه است به این آسایشگاه آمده ام و درکنار همسن و سالانم خوش هستم.وی قبل از اذان و صرف افطاری برای تنها دخترش و خوشبختی دختران و پسران دعا می کند.وی از جوانان و نوجوانان می خواهد که قدر ماه مبارک رمضان را بدانند و از آن حداکثر بهره را ببرند.
قربان که ۷۹ سال سن دارد و ۱۰ سال است همسرش را از دست داده، می گوید: زمانی که همسرم را از دست دادم ، روز خوش ندیدم.او بیان می کند: اگرچه ماه رمضان در کنار خانواده ام حال و هوای معنوی خاصی داشت، اما ماه رمضان در آسایشگاه را هم دوست دارم.قربان که ته دلش دوست دارد در کنار تنها فرزندش باشد، می گوید: لبخند دخترم دلخوشی ام است.
ˈزهرا گلرخˈ یکی از پرستاران آسایشگاه معلولان و سالمندان گیلان که همه مددجویان و سالمندان آن را مامان گلرخ می نامند، می گوید: ماه مبارک رمضان در این آسایشگاه بسیار دلنشین و زیبا است.وی با اشاره به نعمات فراوان در ماه مبارک رمضان افزود: خیرین در ماه مبارک رمضان توجه ویژه ای به آسایشگاه معلولان و سالمندان دارند.
وی اضافه می کند: پخش زولبیا و بامیه ، رشته خشکار ، بستنی و شامی از جمله مواد غذایی است که خیرین در ماه مبارک رمضان در آسایشگاه سالمندان و معلولان گیلان توزیع می کنند.
زهرا اسماعیل نیاˈ سرپرستار آسایشگاه سالمندان و معلولان گیلان نیز می گوید: دعوت خیرین از معلولان و سالمندان این آسایشگاه برای صرف افطاری در خارج آسایشگاه، از برنامه های قابل توجه در ماه پرفیض رمضان است.
وی اضافه می کند: ماه مبارک رمضان در کنار معلولان و سالمندان از روزهای دلنشین و به یادماندنی در زندگی ام است.
در ماه مبارک رمضان آسایشگاه حال و هوای معنوی خاصی دارد و خیرین نیز توجه ویژه ای در این ماه به آسایشگاه دارند.در آسایشگاه سالمندان و معلولان استان گیلان در رشت فرزندانی هستند که سال هاست روی تخت خوابیده و توان حرکت ندارند و با لبخندی معصومانه ، تبسمی ، نگاهی و کلامی از روی مهر طلب می کنند.

منبع: سایت ایرنا